இந்தியாவின் மிக பிரபலமான ஊறுகாயை உருவாக்கிய இரண்டு சகோதர்கள்

இரண்டு சகோதரர்கள் தங்கள் சாப்பாட்டு மேசையில் இருந்து இந்தியாவின் விருப்பமான ஊறுகாய்களை அறிமுகப்படுத்தினார்கள்.

சுரேஷ் மற்றும் பிரஃபுல் சங்கவி என்ற இரு சகோதரர்கள் தங்கள் சாப்பாட்டு மேசையை ஆய்வகமாகக் கொண்டு, உதட்டைப் பிழியும் ஊறுகாய்களையும், இறுதியில் சாஸ்கள், மசாலாக்கள், பேஸ்ட்கள் மற்றும் பலவற்றையும் இந்தியா மற்றும் வெளிநாடுகளில் உள்ள 30 நாடுகளுக்கு வழங்கும் சின்னமான நிலான்ஸ் என்ற பிராண்டை அறிமுகப்படுத்தினர்.

“எனது தந்தையின் வேலை காரணமாக நான் எப்போதும் இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளுக்குச் சென்று கொண்டிருந்தேன். பள்ளிகள், நண்பர்கள், சுற்றுச்சூழல் மற்றும் என் வாழ்க்கையின் பிற அம்சங்கள் மாறிக்கொண்டே இருந்தன, ஆனால் எனக்கு இருந்த ஒரே நிலையான துணை உணவு மேஜையில் உள்ள இந்த ஊறுகாய் கண்ணாடி ஜாடி மட்டுமே, ” என்று டெல்லியில் வசிக்கும் காயத்ரி சிங் நினைவு கூர்ந்தார். இவர் ஓய்வுபெற்ற ராணுவ அதிகாரியின் மகள் ஆவார் .

.

இன்று இந்தியா முழுவதும் பல கோடி மதிப்புள்ள நிறுவனமாக இருந்தாலும், நிலோனின் பயணம் எளிமையான தொடக்கத்துடன் தொடங்கியது.
“எனது தந்தை சுரேஷ் சங்கவி மற்றும் மாமா பிரஃபுல் ஆகியோர் 1962 ஆம் ஆண்டில் மகாராஷ்டிராவின் ஜல்கானில் உள்ள உத்ரான் கிராமத்தில் ஒரு வீட்டு சமையலறையில் இருந்து வணிகத்தைத் தொடங்கினர்,”

இப்போது நிறுவனத்தின் நிர்வாக இயக்குநரும் தலைமை நிர்வாக அதிகாரியுமான தீபக்,
44 வயதான அவர் நினைவு கூர்ந்தார், “1962 இல், எனது தந்தை விவசாயத்தில் பட்டப்படிப்பை முடித்தார், ஆனால் அவரது மூத்த சகோதரர் பிரஃபுல் அவர்களின் தந்தையின் அகால மரணத்தால் உயர் கல்வியைத் தொடர முடியவில்லை. விவசாயம்தான் அவர்களின் ஒரே வருமானமாக இருந்ததால் அவர் விவசாயத்தை எடுத்துக்கொண்டார், மேலும் எனது தந்தை புதிதாகப் பெற்ற கல்வி அறிவை வேளாண்மைச் செயலாக்கத்தில் செயல்படுத்த பரிந்துரைத்தார்,” என்று அவர் கூறுகிறார்.

இரண்டாம் உலகப் போரின்போது இந்தத் துறையில் அவர்களது முந்தைய அனுபவம் காரணமாக உணவு பதப்படுத்துதலின் திறனைக் குடும்பம் புரிந்துகொண்டதாக அவர் மேலும் கூறுகிறார். “எங்கள் குடும்பத்துக்குச் சொந்தமான 1,500 ஏக்கர் எலுமிச்சை தோட்டம் உள்ளது. காயமடைந்த வீரர்களுக்கு நோய் எதிர்ப்பு சக்தி மற்றும் பிற உடல்நலப் பலன்களை வழங்குவதற்காக, பிரிட்டிஷ் மற்றும் இந்திய ராணுவத்திற்காக கார்டியல், லெமன் சிரப் மற்றும் எலுமிச்சை சாறு தயாரித்தோம். நாங்கள் கணிசமான அளவு உற்பத்தியை ஏற்றுமதி செய்து நல்ல பணத்தையும் சம்பாதித்தோம், ”என்று அவர் கூறுகிறார்.
இருப்பினும், மகாராஷ்டிரா விவசாய நிலங்கள் (உச்சவரம்பு) சட்டம், 1961, நிலம் வைத்திருப்பவர்கள் மீது கட்டுப்பாடுகளை விதிக்க அரசாங்கம் செயல்படுத்திய நடவடிக்கையின் காரணமாக, குடும்பம் 90% நிலத்தை இழந்தது. மீதம் இருந்ததை வைத்து விவசாயம் செய்து வந்தனர். இருப்பினும், வாடிக்கையாளர்களைப் பூர்த்தி செய்ய சரியான தயாரிப்புகளின் கலவையைக் கண்டறிந்தால், அவர்கள் ஒரு வணிகத்தை நன்றாகக் கண்டுபிடிக்க முடியும் என்பதை அவர்கள் அறிவார்கள்.

எனவே, அவர்களது சாப்பாட்டு மேசையை ஆய்வகமாகக் கொண்டு, இரு சகோதரர்களும் பலவகையான பொருட்களைப் பெற்று, வெவ்வேறு பொருட்களைக் கலந்து, பொருத்துதல் மற்றும் பரிசோதனை செய்யத் தொடங்கினர். அன்னாசி, மல்பெரி, மாம்பழம் மற்றும் பிற பழங்களிலிருந்து ஸ்குவாஷ்களை தயாரிப்பதற்காக சுரேஷ் குடும்பத்திற்கு சொந்தமான பழத்தோட்டங்களில் இருந்து புதிய விளைபொருட்களை பெற்றார். இறுதியில், அவர்கள் ஜெல்லிகள், ஜாம்கள், கெட்ச்அப் மற்றும் பிற பொருட்களை உற்பத்தி செய்யத் தொடங்கினர் மற்றும் அவற்றை நிலான் என்ற பிராண்ட் பெயரில் விற்பனை செய்தனர்.

எனவே இருவரும் புதிதாக தயாரிக்கப்பட்ட தயாரிப்புகளை இவர்களின் காரில் நிரப்பி அதனை சாத்தியமான வாடிக்கையாளர்களை அணுகத் தொடங்கினர். இருப்பினும், அவர்கள் பெற்ற பதில் போதுமானதாக இல்லை.

தீபக் கூறுகையில், அவரது தந்தை அடுத்த நான்கு ஆண்டுகளில் கிட்டத்தட்ட 50 தயாரிப்புகளை கொண்டு வந்தார், அவற்றில் சில வெற்றி பெறும் என்று நம்புகிறார். 1965 இல், பிரஃபுல் சுரேஷிடம் பல வருட நஷ்டத்தைத் தாங்கிய பிறகு வணிகத்தை மூடுவது பற்றி யோசிக்க வேண்டுமா என்று கேட்டார். இருப்பினும், பிந்தையவரின் பதில் உறுதியானது – முதலீடுகள் செய்யப்பட்ட அதே வணிகத்திலிருந்து இழப்புகள் மீட்கப்படும். “வேறு தொழிலை நாங்கள் கருத்தில் கொள்ள வழியில்லை” என்பது சுரேஷின் பதில்.

1966 ஆம் ஆண்டில், இருவரும் வீட்டில் தயாரிக்கப்பட்ட ஊறுகாய்களை தங்கள் சேகரிப்பில் அறிமுகப்படுத்தி விற்பனைக்காக தேட ஆரம்பித்தனர்.

“அந்த ஆண்டுகளில், இராணுவ கேன்டீன்களில் தங்கள் தயாரிப்புகளை விற்க நிறுவனங்கள் டெண்டர்களை அழைத்தன. எனவே, மிளகாய், மாங்காய், கலப்பு, எலுமிச்சை ஆகிய நான்கு வகையான ஊறுகாய்களுக்கும் சகோதரர்கள் விண்ணப்பித்தனர். அதிர்ஷ்டவசமாக, அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு அவர்கள் நான்கு ஒப்பந்தங்களையும் கைப்பற்றினர், ”என்று தீபக் கூறுகிறார்.

இருப்பினும், ஒப்பந்தம் ஒரு சவாலாக இருந்தது. “அவர்கள் ஒரு பெரிய தொழிற்சாலையை அமைக்கவில்லை, இருப்பினும் 7,000 சதுர அடி பரப்பளவில் உடனடியாக ஒரு ஆலையை உருவாக்க வேண்டியிருந்தது. கடன் கேட்டு உற்பத்தி ஆலையை அமைத்து ஊறுகாய்களை பெருமளவில் உற்பத்தி செய்ய ஆரம்பித்தனர். 1969-70 வாக்கில், நிலோனின் ஊறுகாய் மொத்த விற்பனையில் 95% பங்களித்தது, அதன் பிறகு, நிறுவனம்வெற்றிகரமாக செயல்பட்டு வருகிறது, ”என்று அவர் மேலும் கூறுகிறார்.

இன்றும் கூட, அவர் தொடர்பில் இருக்கும் ராணுவ வீரர்கள் நிலோனின் ஊறுகாயை சாப்பிட்ட நினைவுகளை ஏக்க உணர்வோடு பிடித்து வைத்திருக்கிறார்கள் என்கிறார் தீபக். “ஊறுகாய் பல தலைமுறைகளின் வாழ்க்கையின் ஒரு பகுதியாக மாறியது. இன்றுவரை நாங்கள் எங்கள் ஊறுகாய்களை பாதுகாப்புப் படைகளுக்கு தொடர்ந்து வழங்குகிறோம்.

இரண்டு சகோதரர்கள் தங்கள் சாப்பாட்டு மேசையில் இருந்து இந்தியாவின் விருப்பமான ஊறுகாய்களை அறிமுகப்படுத்தினார்கள். சுரேஷ் மற்றும் பிரஃபுல் சங்கவி என்ற இரு சகோதரர்கள் தங்கள் சாப்பாட்டு மேசையை…